İnce hatların arasında saklı o darlık bir sır mı yoksa çağrı mı diye sorar sessizlik kendi kendine. Ani bir itişle aşılır eşikler bedenin en korunaklı köşesine sızarak. Kaslar titrer önce dirençle sonra teslimiyetle birleşen bir akışta. Bu giriş ruhun labirentlerini karıştırır mı yoksa aydınlatır mı karanlık odaları. Zevkin keskin bıçağı keser etten kemikten ayrılan anı bir zafer narasıyla. Acı burada doğar ama hızla filizlenir beklenmedik bir çiçek gibi açarak. Belki de bu temas bir köprüdür yalnızlıkların ötesine uzanan ince bir ip gibi. Ya da sadece bir fırtınadır dinerken izler bırakan yağmurla. Yine de o sıcaklık kalır damarlarda dolaşarak yeni ritimler doğurarak. Zamanın ipleri gevşer o darlığın büyüsünde düğümlenip çözülerek. Bu yollar insanı değiştirir en narin yapraklarından sıyrılıp kök salarak. Sonunda dinginlik çöker bedenlere yumuşak bir örtü gibi sararak.
