Mürekkeple işlenmiş desenler teni bir harita gibi kaplarken bakışlar kaybolur o sonsuz yolların labirentinde. Çekim başlar usulca bir fısıltı gibi yayılır içe doğru kalbin en kuytu odalarına dolarken. O kalın hatlar bedenini sararken aşk filizlenir beklenmedik bir bahçede kök salarak. Yakınlık artar ellerin temasıyla desenlerin altında yatan sıcaklığı hissederek. Yoğun bir dolgunluk dolar boşluklara ritmik bir akışla bedenleri sarsarak. Bu birleşme sadece etin zaferi değil belki de ruhun en vahşi şarkısı yükselerek. Desenlerin gölgesinde kaybolur zamanın izleri unutulur her sınır. Belki bu tutku bir fener yakar karanlık köşeleri aydınlatarak. Ya da sadece bir sel gibidir taşkın sularla her şeyi sürükleyerek. Yine de o coşku kalır damarlarda yankılanarak yeni fırtınalar doğurarak. Hayatın sayfaları burada döner başka bir hikâyeye geçiş yaparak. Bu yollar insanı baştan yaratır en eski yaralardan sıyrılıp taze bir kabukla örtülerek. Sonunda tatlı bir yorgunluk iner her yere sakin bir sis gibi yayılıp dinlendirerek.
